each day above the ground is a good one

om in een zin iets van de NZ-mentaliteit aan te geven ....

nogmaals dank voor het meereizen, Ela en Nico, we dachten dat jullie deze kant zouden opkomen .... Alisia, misschien is het de moeite waard om aan een cabintocht te denken ....

zijn weer in Auckland dus om de camper schoon te maken en het eigenlijke huishouden in te pakken, de beheerders van deze camping zijn Nederlanders; in Roturua niet alleen van het natuurgeweld genoten maar ook van onze eerste echte kennismaking met de Maori-cultuur, hoewel echt? het was ook behoorlijk toeristisch, en in Maori-land gebleven want naar boven langs de kust naar Kerikiri (klemtoon op de eerste i), een stadje als zoveel andere, en naar Cape Reinga, waar dus, echt waar, twee oceanen tegen mekaar botsen, het valt mee allemaal, bijzonder ook om hier te lopen en te staan omdat het een van de heiligste plekken voor Maori's is, daarnaast, kijk voor de lol eens op de kaart en zoek die kaap eens op en die weg moet je dus ook weer terug, verder door Maori-land, aan mensen te merken, aan plaatsnamen, aan .... noem maar op en tis dur, naar Opononi, aan weer een strand, aan weer een baai, en verder - over 100 km. doe je trouwens op zijn minst anderhalf uur, dat ligt niet aan het vervoermiddel maar aan de bochten in de weg - in de stromende regen naar Matapoke, langs de grootste kauri-boom van de wereld en die heet niet voor niets Lord of the Forest. Omdat het die huisdieren bleef regenen, vluchtten we min of meer het Kauri-museum in, twee min. lopen van de camping, en dat was een potje interessant en indrukwekkend! Daar leerden we b.v. dat er zo'n 200 jaar geleden Engelsen waren, die een stuk land van NZ aanwezen, in Engeland, en toen in de Hokiangabaai werden uitgeladen, midden in de jungle! Dankzij de Maori's leerden ze zich aanpassen en komen hun afstammelingen tot uitspraken zoals de titel van dit stukje. Eigenlijk de tweede dag heel slecht weer, we hebben al op het strand gelegen b.v. maar het is hier herfst, jawel, en vandaar, vandaag heeft het land trouwens op een schitterende manier gedag gezegd: langs de kust naar Aucland met een stralende zon boven de oceaan! Verder is de grote vakantie hier al twee weken geleden afgelopen en gaan we gewoon mee met de kalme en kleine, grijze flow ;-)

de mensen, die die fotoruimte beschikbaar hebben gesteld, hoeven ook niet op hun neus te kijken: het leek ons een goed idee, nu het blog toch nog even blijft bestaan, een soort album aan te bieden, als we thuis zijn natuurlijk! Het is een heidens karwei die dingen iedere keer op die plek te krijgen en dur zitten vaak meer mensen op verbinding te wachten via die een of twee campingcomputers en een internetcafe is dur ook bijna nooit in de buurt en zodoende

en dawassut

dag

alle gezonds en goeds dus, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.

g'day/kia ora

Lesley, zo was het echt! Kun je je voorstellen dat de mond open viel?!

hoezo overgang, Alisia? Vandaag bekeken we het thermale park van Roturua (Rottenrua, volgens Peters broer, we wonen tegenover de gelegenheid en krijgen inderdaad af en toe wat zwavellucht mee), waar overigens de halve familie al is geweest, vorige week nam dezelfde broer ons mee naar allerlei toeristische bezienswaardigheden rondom Warburton (Australie dus), waaronder een gedeelte van het regenwoud, de week daarvoor waren we vliegend (van Lhasa naar Brisbane dus), de week daarvoor bezochten we Sakya, ons eerste klooster in Tibet, de week daarvoor kwamen we aan in Katmandu en weer de week daarvoor sleten we onze laatste dagen in Pokhara .... en Paul moet zijn rijbewijs gaan halen: het openbaar vervoer is hier miniem

Els en Nico, plaatsje 1 aan de beachfront in Hahei (Hot Water Beach), zoek het al vast maar op, vouwsleurhuttenkennenze hier niet dus of je beter met een camper of de auto kunt gaan, daarover moeten jullie al vast gaan nadenken, het plekje is in elk geval nog mooier als al jullie woonplaatsen in Frankrijk bij elkaar!!

yep, we doen het niet voor niets kalm an - no, links rijden stelt niets voor, dat je de hele auto aan je linkerhand hebt, das even wennen, zeker met zo'n joekel van een camper, het huishouden is nu ook wat groter: water bijvullen, de waterheater aanzetten maar dan moet de gasfles ook open, gebruikt water aftappen, bed maken en opdekken en, 's morgens, weer afhalen en het beddengoed weer in de kastjes, die moeten wel allemaal op slot als je gaat rijden en ga zo maar door - en het zal sommigen teleurstellen maar het Zuidereiland zit er deze keer niet in: 1. zie Alisia, 2. zo'n camper rijdt niet zo hard, 3. waarom de hele dag in het voertuig zitten? En nog meer verdriet: we zullen ook niet alles van het Noordereiland kunnen zien, om precies dezelfde redenen

na ongelooflijk verwend te zijn en heel veel bijgepraat te hebben in Australie, kwamen wedus aan in die levensgrote stad Auckland, die eigenlijk in zee ligt, liepen Queensstreet diverse keren op en af - Auckland is gebouwd op een hele hoop vulkanen - namen de Tink Link-bus en zagen een niet bijster interessante plaats met haven, haven en nog eens haven; de camper stond niet meteen klaar en we wilden naar Hunua, das een camping vlakbij Ararimu, waar Peters broer en zus eerst hebben gewoond en gewerkt, de camping was gesloten i.v.m. pestcontrolwerkzaamheden, omdat het katten en honden regende, moesten we snel een besluit nemen - en de Nieuw Zeelandse campinggidsen werken niet op 'onze' efficiente manier -en het werd dus Miranda Hot Spots - elk zichzelf respecterend holidaypark, zo heet dat hier, heeft in elk geval een hot pool, een keuken, wasmachines en drogers, cabins (huisjes klinkt zo truttig), perfecte douches enz., dat dan weer wel -daar hebben we ons gewend aan weer een andere manier van wonen en besloten naar beneden te gaan, naar dat Hot Water Beach dus, dan naar Rotorua, langs Lake Taupo (sorry, Leonie en Kim, maar we hebben al zoveel gelopen) en een stukje door de woestijn, omhoog naar Ramarama, das wel vlakbij Ararimu en dan naar Cape Reinga (daar nemen de zielen van overleden Maori's afscheid), en dan terug naar die zeestad en naar huis ....

Nieuw Zeeland is overigens ook precies zoals het overal beschreven staat: het ene moment rijd je op de weg van Honfleur naar Etretat, dan klim je de bergen in langs Morvanweggetjes, plotseling verschijnen de Rockies of Scandinavie, wat je maar wilt, en dan weer zo'n dorpje in uit Flying Doctors, het volk komt soms wat ruw over, zeker met dat beroerde Engels van ze, maar zijn (ook weer) de vriendelijkheid zelf; heerlijk, geweldig, fantastisch om op deze manier drie maanden af te sluiten,

tevredenheid is niet het goede woord, Paul, we zouden sowieso naar Tibet en Nepal, Peter had z'n zus en broer beloofd te komen alstie met pensioen zou gaan, wie neemt er op deze manier afscheid van een baan, waar hij het meer dan 40 jaar (bijna altijd) naar z'n zin heeft gehad? er zijn geen vervelende of nare dingen gebeurd, integendeel, we kwamen alleen maar aardige mensen tegen en elke dag was een (grote) verrassing .... daar zijn geen woorden voor, het was een goed besluit en, voor zover je van zo'n voornemen verwachtingen kunt hebben, is het ze allemaal te boven gegaan, zoals al eerder geschreven: het was goed, heel goed, en nu gaan we eerst bijpraten met de kinderen, foto's selecteren en de was doen

of we volgende week dus in de gelegenheid zullen zijn u kond te doen van het laatste stukje .... ?? In elk geval blijft het blog nog even enz., dat wist u al. Nogmaals dank voor van alles en nog wat, blijft allen braaf ondertussen en met de wens voor alle gezonds en goeds en alle liefs en vrede van de wereld daarbij voegend, kia ora, g'day, tashi delek en namaste!

Ria en Peter.

tibet

het hotel in Lhasa had internet, wat heet, zelfs een zg. businesssruimte maar .... de regering vond dat niet goed en dus staat die ruimte al een jaar lang leeg .... Tibet is China: op elke hoek van de straten staat een glazen hok met in elk geval 4 soldaten durin, de gids zegt ons dat het beter is dat we geen foto's maken, op (de spaarzame) borden staat meer int Chinees dan in het Tibetaans maar Chinezen zijn goed in het aanleggen van wegen en dus geen Tibetan massage, alle riksja's zien dur hetzelfde en netjes uit, niemand heeft geen baan ....

een goede Pasen gewenst vanuit Australie, we kijken uit over de halve Pacific oftewel zijn met vakantie en zo hoort het ook, Joke en Bert, eergisteren waren we (al weer) 2 maanden onderweg en 15-05 landen we 'op' Schiphol dus die helft .... Dinie en Kees, welkom terug, we zijn heel benieuwd, Dinie en kinderspul, een hele goeie reis gewenst, Benno, gedraag je, hoest met de a.s. mama trouwens?! in dat verband: Deb, we komen z.s.m. niet alleen vertellen ....

we moesten op tijd in Katmandu zijn voor dat China-visum, hebben Patan bekeken, waren een beetje tempelmoe, kochten wat souvenirs, genoten nog eens van de stad en toen reed die grote Landcruiser voor. Niet boven de steenfabrieken langs maar er echt langs: een half voetbalveld grote omgekeerde stenen bak van een halve meter hoog, daar stook je een vuur in (de rook gaat door de schoorsteen in het midden naar buiten) en legt de kleistenen erbovenop en na een uurtje of zo heb je echte; de chauffeur en gids moeten nog ontbijten (kachari: bonen/maissoep, daar doe je een gekookt ei bij en rode ui en pepers, neemt een hap van je vers gebakken naan (soort brood) zo uit de oven en drinkt er mierzoete melkthee bij), wij houden ons hart ondertussen vast voor al die zg. roofriders, ' Gebeuren daar veel ongelukken mee?' ' Niet zoveel.' Langzaam weer omhoog over de Friendship Highway, die af en toe niet zo vriendschappelijk was (dat komt pas in Tibet), de boomgrens houdt op en het wordt bruinig en ruig, een dorpje, waar het heel druk is met alle bussen, heel veel vrachtauto's en een paar auto's, de gids neemt ons mee naar een groezelig kantoor, schuift een biljet over de toonbank en in no time wonen we niet meer officieel in Nepal, de tas van Ria wordt door een dame aan het hoofd gedragen, die van Peter overgenomen door een stevige meneer , we lopen door een groot hek, over een brug, waarvan aan het einde een grote boog staat met gouden Chinees durop, durvoor een heel jong soldaatje, dat net doet oftie begrijpt wat er in ons paspoort staat en we mogen onder de poort door, langs 2 stram in de houding en in officieel tenue staande collega's van de eerste ' controlepost', worden voorgesteld aan de Tibetaanse gids en chauffeur en een groot, grijs, kaal gebouw ingeloodsd, het duurt weer heel lang voor het visum en het paspoort ' gelezen' zijn, de tassen worden diverse keren gescand, moeten open en grondig doorwoeld maar de gids weet dat op slinkse wijze te voorkomen, gzd, (als we dat opnieuw moesten inpakken .... ), en rijden nog hoger de mist en motregen in naar Zhamung (Zamo). Daar ziet het lunchrestaurant er plotseling Chinees uit, nog hoger, de eerste yakkudde met daarachter sloffend het gezin, met moeder met dik ingepakt kind op de rug, in ook nog een dekentje, komt voorbij en daar is Nyalam, het is stervenskoud en begint ook nog eens te sneeuwen, uit de uit het raam stekende schoorsteenpijpen kringelt ongelooflijk stinkende rook - dat kan ook niet anders want op alle dakranden liggen dikke plakken gedroogde yakmest - in de kamer staat een emmer met koud water en twee enorme thermoskannen met warm water, het toilet is Frans en de kranen lijken op die van de monniken in de Ardennen: er komt geen water uit. Ondanks de lagen kleren, sokken, lakenzak, sprei en heel dik (en zwaar) dekbed blijft het even stervenskoud maar we slapen in. Gelukkig staan er ook twee afwasbakken in een rekje in de kamer van dat guesthouse en met schone tanden stappen we in. Naar Sakya, een klooster als een middeleeuws kasteel. Lobsang (Losan) belooft ons dat in het volgende hotel wel warm water uit de douche zal komen en we bewonderen het heel uitgebreide klooster van de Panchen Lama in Shigatse. Het is ondoenlijk die kloosters te beschrijven, met excuses, internet geeft ook lang niet alle informatie omdat het in alle kloosters verboden is te fotograferen. Dus weer aan het werk en het internet in. Met plaatjes maken van de buitenkant heeft men overigens geen moeite maar van de gouden Bouddha's en stoepa's en schilderingen en lampions en thangka's moet je afblijven of je moet schandalig veel willen betalen. De Hymalaya: zie alle National Geographics en zo. In Gyantse staat naast de ' hoofdtempel' een stoepa, waar je in kunt en zeker 30 kapelletjes te vinden zijn, we rijden op bijna 6000 m., wonen op 4000, het wordt groener, zelfs op de akkertjes en .... er groeien bomen! De laatste 200 km. over/op het dak van de wereld en met een stuk of 20 haarspeldbochten naar beneden, de huizen worden deftiger en duurder, langs de Gele rivier, die in India Brhamaputra wordt - alle grote rivieren in India en China komen uit Tibet - en we rijden weer een grote Chinese stad binnen, wel een stuk levendiger en minder stoffig dan Shigatse en Gyantse. Bij een kruispunt wijst de gids ons iets aan en daar staatie dan: de Potala. We waren al eens een half uur onder de indruk van het voor de eerste keer zien van Macchu Picchu, daar is nu geen tijd voor want we moeten inchecken bij het Yakhotel, nee, dat verzinnen we niet, maar vanaf het dakterras kunnen we dat dubbel en dwars inhalen. Naar klooster Drepung en Sera. Op een binnenpleintje van dat laatste debateeert een aantal monniken, het lijkt meer op de paardenmarkt van Zuidlaren met een soort handjeklap maar als je daar niet overtuigd raakt van het gelijk van Bouddha, weten wij ook niet meer waar je het zoeken moet. De volgende ochtend naar en in de Potala. Er valt maar een klein gedeelte te bezichtigen met de grote en kleine ontvangstzaal van de (14e) Dali Lama (zie 'Seven years in Tibet', zijn studeer -, meditatie- en slaapkamer maar de indruk is nog groter. 's Middags naar de belangrijkste tempel van Tibet, de Jokhang, daar is de vloer wel slippery van de yakboterlampjes, en we lopen de kleine kora (een route, die je met draaiende gebedsmolen en rozenkrans moet lopen om nog meer Bouddha te worden, das de enige juiste uitdrukking, nee, heeft niks met eigenwijsheid te maken, is de wijsheid van Losan, - die zijn vader was monnik maar hij kon dus kiezen: of trouwen of doodgeschoten worden, en bleef dus zijn kinderen streng maar rechtvaardig onderwijzen in de leer) het praktische is, dat het ook een grote markt is (de Borkhar) en dus komen we verlichter want geld kwijt aan (alle) soevenirs terug.

voor alle duidelijkheid: Tibetanen blijven Tibetanen, het is erg druk in alle tempels en kloosters, vaak worden toeristen opzij gedrukt want er moet geofferd worden, en gebeden en op de grond gelegen en aan de bel getrokken (om de godheid wakker te maken), heel gelukkig wel en ook heel veel jongeren (!), niet in traditionele klederdracht maar toch ;-), ;-)

Lhasa heeft een modern maar vreemd vliegveld: tegen een uur of 1 checkt iedereen in en gaat dan zitten wachten tot haar/zijn vlucht vertrekt, de onze dus drie uur te laat en we misten de aansluiting in Shanghai, het hotel was goed want er kwam meteen warm water uit de douche en een hele dikke straal en het licht bleef gewoon branden, het opnieuw inchecken kostte drie kwartier: taal - en samenwerkingsproblemen maar toen vloog ook de bagage dus mee naar Brisbane. Eerst naar het deftige en uitstekend geoutilleerde vliegveld van Singapore - in Lhasa gaat alles, restaurant, 2 winkels dicht als de meeste mensen zijn vertrokken, de FCPL en CIPL blijven wel open (First Class Passengers Lounge en Commercial Important Persons Lounge) - maar toen stonden dur twee breeduit lachende en heel goed uitziende mensen, waren we in een nutshell in Gold Coast, deju de laatste boodschappen, viel de mond open van het uitzicht en werd het alleen genieten van verhalen, elkaar, lekker eten en drinken, kortom, van vakantie.

zoals al geschreven: het webblog gaat voor een weekje dicht, tuurluk vertellen we nog over Nieuw Zeeland, al was het alleen al om de reisbureaus Dekkinga en Hutten te vertellen hoe het was; voor alle duidelijkheid: het blog blijft bestaan, het was ingericht om u op de hoogte te houden van de geldstromen, dat willen we graag zo houden, het geld, dat over is, komt op een aparte, voor iedereen toegankelijke rekening (we hebben het zelf aangevuld tot 1000 euro) en als de speeltuin in Gatchowk kan worden ingericht, wordt het meteen overgemaakt naar de rekening van Namaste, als dan alle rekeningen binnen zijn, krijgt u een laatste overzicht en wordt het blog wel afgesloten

tot straks en we wensen u dus weer alle gezonds en goeds, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.

laatste nepalbericht

Margot (en andere moeders), ze zijn dur, veilig en wel, we hebben ze gistermiddag te eten en te drinken gegeven en min of meer (2 uur lang) bijgepraat, op dit moment zitten ze in de bus en worden vanmiddag netjes ondergebracht in het hotel van Visma's broer, precies, naast het huis van Visma, wij zouden ons geen enkele zorg meer maken, heel bijzonder vonden we het: vorig jaar op visite in Amsterdam, Carijn en Bregje op school, de opening van The Hub en dan kom je elkaar weer tegen in KTM, eigenlijk een beetje de ' lijn' van alles, wat we tot nu toe hebben meegemaakt maar toch

Carol, het was sloophout, en zoveel stenen betekent zoveel roepies, je legt er voor de vorm nog even een andere steen bij en zo werkt de Nepalese economie zo'n beetje, sowieso, voor 80 cent kun jij geen hele dag de open haard aan hebben - Dinie en Kees, jullie stonden later in onze agenda, een goeie reis dus en geniet er nog meer van dan wij, overigens Cornelius, hoezo zelfredzaamheid? we zijn dur meteen mee begonnen dus - Diederik, ons hotel stond naast iets van Montessori! jammer dat er achter stond ' Fairyland' - Eduard, doe toch niet altijd zo serieus, je kunt zo'n ding ook gewoon voor een spelletje gebruiken - Lambert, ze spelen hier cricket en geen honkbal, het ding leek ook meer op een roeispaan, Sas bedankt voor de fotoruimte - Nico en Els, wat moeten Jolijn en echtgenoot ;-) hier hebben genoten - yep, Anneke en Rients, als je je niet een beetje aanpast aan de flow, maak je zaken alleen maar veel ingewikkelder - Paul, andere mensen maken nog veel leukere dingen mee: Jan, de man van het glasatelier, om het zo maar even te zeggen, zat in de bus regelmatig met zijn neus in het fraaie voorgeborchte van een Nepalese dame, de omweg moesten we trouwens nemen vanwege een schietpartij bij een benzinepompstation, vertelde de receptionist ons gistermorgen, benzine en gas(tanks) zijn gerantsoeneerd in Sauraha en omgeving - nee, Alisia en Paul, geen rino, geen tijger, niks, wat vogels e.d. maar hadden het voor geen goud willen missen - collega-volunteers, we hebben elkaar net gemist, bedankt voor de samenwerking en geniet er nog zoveel mogelijk van (!!)

wat zullen we missen? de kinderen (die zangeres en danseres zijn overigens tweede geworden in KTM, jawel), de dagelijkse gang naar het weeshuis, de hotelguard, die elke morgen en avond salueerde (hij was in unifom, alle zichzelf een beetje respecterende hotels e.d. hebben zo iemand, bij alle banken en pinautomaten staat politie, als je de bank in wilt, word je op de vliegveldmanier gefouilleerd) voor sir en mam namaste wenste, eten op het balkon van de Chilly Bar met uitzicht op het meer, het (inmiddels weer vertrouwde) geluid van de generator, het professionele enthousiasme van Visma en zijn staff, het personeel van het hotel, en Rishi

Rishi, 21, en sinds dec. in dienst van NCH als counsellor/teacher, razend enthousias, razend intelligent, alle kinderen dragen hem bijna letterlijk op handen en andersom, knap, langer dan de gem. Nepalees, verdient 150 euro in de maand en onderhoudt daar ook zijn ouders van en zijn twee zussen van 18 en 16 jr. (schoolgeld, uniform, boeken)- Monju vertelt ons dat knappe mannen zich moeten opmaken, overigens is Nepal het 1e land ter wereld dat het zg. derde geslacht officieel heeft erkend, over homosexualiteit wordt ook op geen enkele manier moeilijk gedaan, integendeel, het is heel gewoon dat de ene man tegen de andere zegt dattie um een knapperd vindt en daar dus niets sexueels mee bedoelt en dus - sinds een paar maanden begeleidt Rishi dus ook die 21 oudste kinderen tijdens die Evening Class, wij mochten ook meehelpen (voelde trouwens nog steeds prima), van het een kwam het ander, gesprekken, gedachtewisselingen, een persoonlijke klik, dezelfde kijk op onderwijs en kinderen .... als we daar in de toekomst mee kunnen samenwerken op die prachtige plek in de bergen ....

of we vogende week gelegenheid krijgen u op de hoogte te houden .... doen we dan vanuit Brisbane en sluiten daarna het blog voor een week, de familiezaken sturen we uiteraard aan de familie door maar dan niet via dit medium

reisschema: do. van Katmandu naar Nyalam, dan naar Sakya, Shiangtse, Gyantse en drie dagen Lhasa en dan dus naar Brisbane

hoe snel je aan zaken kunt wennen: liepen gisteren weer door KTM en vonden het rustig en netjes ....

oja, de foto's van die bergen: Visma had ons al een paar keer uigenodigd om naar de zonsopgang bij Sarangkot te gaan kijken maar dan was het slecht weer of een andere reden dat we niet konden .... of je in een hele grote schouwburg zit, plotseling wordt er een spot gericht op dat deel van al die bergen, dan op dat gedeelte en dan ineens staat die zon durboven te stralen, op sommige hellingen waait de sneeuw nog op, dat kan geen regisseur verzinnen, nee, das dus het enige waar we niet aan zijn toegekomen, paragliding, deze plek is dus het centrum voor die sport, volgende keer dus

en oja, we liepen op een dag naar school en dur kwam een stoet aan met wat leek op een spandoek, Ria vroeg nog waar het deze keer voor was en men keek haar vremd aan, wij op dezelfde manier toen we de twee stokken zagen met daarop de keurig ingepakte overledene, daarachter liep een hele stoet alleen maar mannen met bamboe en aanmaakhout en zo, precies, die waren op weg naar de plaats bij de rivier om daar de benodigde rituelen te verrichten, die nemen zeker een halve dag in beslag, en de overblijfselen dan in de rivier te schuiven

niks vergeten hebbend sluiten we dit gedeelte af en gaan dus gewoon door met adem halen, het was goed, heel goed ....

iedereen dus alle gezonds en goeds, liefs en vrede van de wereld wensend,

Ria en Peter.

katmandu

www.hearingprojectnepal.org, part of the Wind of Change Nepal Project which is a Global Development Group (NGO) project nr. J338. Any donations over 200 Austr. dollars are able to be claimed as a tax deduction, en het spul heet Dreje Otoplastik en het neemt de ruimte in van 6 paar sokken .... hebben we ons ook van die taak gekweten

Visma ging meteen voor de speeltuin en dus laten we het bedrag even staan, met ieders goed vinden, en doen tegen de tijd dat het nodig is, de eerste aanbetaling voor de aanschaf van goeie speeltuinspullen, van Man Singh kregen we een keurig overzicht mee, als we thuis zijn, sturen we elk een een kopie

want dit is de vijfde keer dat we proberen iets te sturen en dus houden we het zo kort mogelijk, de vorige keren viel, ongeveer op de helft, de stroom weer uit, komt niet alleen door gebrekkige en/of te weinig hydrocentrales, veel van de elektriciteit wordt aan China en India verkocht ....

konden dus toch nog naar Lumbini: die meneer vertrok ma.. en wij dus ook en dat was maar goed ook, anders hadden we geen jury kunnen zijn bij de roomcleaningcompetition - samen met Manju (Mondzjoe), niet voor niets de huismoeder van de oudste (21) kinderen (van 13 t/m 17 jr.), in elke kamer kijken naar stof op het bed en de kozijnen, de badkamer grondig controleren, enz. en op een grote lijst punten geven - maar hadden ook de goodbye-party gemist, 's ochtends hadden we Visma uitgenodigd voor een afsluit-werkontbijt - hij had gevraagd om ideeen op papier te zetten en daarover van gedachten te wisselen en aan het begin van de pannenkoeken met honing en zo gevraagd of we prijs stelden op zo'n gebeurtenis, eigenlijk niet, zeiden we, dus wel besloot hij en belde meteen Sushil om te vertellen dat die hard aan het werk moest - en daar stonden we dan en kregen weer katha's (sjaals) en een tikka en een certificate of appreciation en bloemen en van Monica en Aieto, de jongsten, namens de hele familie een stoepa (is een been aan het blok maar hij gaat mee naar Tibet enz. en komt op de schoorsteenmantel te staan), verstandig als we zijn, bleven we niet al te lang hangen maar moesten bij het hotel hetzelfde ritueel nog eens ondergaan .... staf en personeel was helemaal sneu dat we 's avonds niet thuis bleven want ze hadden speciaal eten klaar willen maken, nee, Visma had ons uitgenodigd in een echt Nepalees restaurant voor een afscheidseten samen met Nylam, zijn vrouw, en Sushil en Man Singh, tuurluk kwamen dur nog mensen bij, onderweg pikten we ook nog David op, die is wo. j.l. weer terug gegaan, en leek het weer op die zo.avond .... de avond daarvoor hadden we Rishi uitgenodigd voor het eten, was ook heel goed, en de boeddha, die we van hem kregen, krijgt een plaatsje vooronze huisboeddha .... en hadden we dus nooit het aanbod gekregen om (een) programma('s) te ontwikkelen voor zwakke, dyslectische enz. leerlingen en hetzelfde voor de school in Gatchowk, in het bijzonder voor de ontwikkeling naar een selfsupporting Childrens Village, dan kunt u b.v. denken aan een programma voor praktische volunteers (Matthijs, kom op!) en de opzet van een aantal skillscentres (met excuses voor het Nederlands), hebben we toch nog ons project, om het zo maar even te zeggen

nee, gaan eerst gewoon naar Tibet - morgen komt meneer Dhakal alles met ons doorspreken - enz. maar Peter dacht dattie daarna voor eeuwig tot de geraniums veroordeeld zou zijn, niet dus, en Bert J., hadden een aantal mensen al min of meer beloofd ' langs te komen' met een goed verhaal, nog grager nu dus, overigens, we schreven het: het hielp, die zeven keer om die stupa heen, gefeliciteerd iedereen en sterkte, en de grap dat dat aantal nieuwe leerlingen komt omdat Peter weg is gegaan, heeft ziijn eega al gemaakt ....

Lumbini is een tempelpark om de exacte (!) geboorteplaats van Boeddha heen, alle foto's kloppen, alle 8 al klare tempels en kloosters staan daar dankzij giften, uit het buitenland dus

een nieuwe ervaring is het reizen per lokale bus: iedereen houdt de bus aan en zo duren 140 km., voor je erg in hebt, 8 uur, dan gaan de taxichauffeurs ruzie maken over wie die toeristen mag meenemen, wij kozen Dussy, dat was een goeie keus want we schrokken nogal van de staat, waarin het Lumbini Buddha hotel verkeerde, (en das heel zacht uitgedrukt, je kunt niet altijd vertrouwen op LP-beschrijvingen) en gelukkig wist hij een beter hotel, de andere dag reed hij ons naar al die tempels en dat scheelde ook weer een t-shirt want het was heel heet,

naar Chitwan ging eigenlijk gewoon goed tot we in Narayangar over moesten stappen, het eerste busje reed voor onze neus weg maar dur is altijd iemand, die je helpt in dit land, een vriendelijke meneer wees ons een ander ding en daar stapten we dan maar in, niet wetend dat Sauraha afgesloten was voor alle verkeer na een schietpartij, met zijn 60-en in een busje voor 30 - het jongetje dat uitgebreid op Peters knieen leunde, keek af en toe vol vertrouwen in die grote zonnebril - en dan met een omweg door het bos, zelfs de meest doorgewinterde Nepalees vond het nogal stoffig .... ergens in het stadje werden we gedropt maar een vriendelijke taxichauffeur belde naar Sapana Village Lodge (zie alweer google) en bracht ons daar, jazeker, de olifanten stonden rustig in de stal te eten maar we deden het rustig aan, de volgende ochtend een stukje met de jeep de jungle in en ontbijt bij een van de 2000 meren ....

en daar laten we het voor nu even bij, tuurluk komen dur ook foto's aan en zo maar we zijn al lang blij dat het nu wel is gelukt,

alle gezonds en goeds dus, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.

cha

betekent ook: goed

onze reis naar Tibet gaat door!!!! lazen we eergistermiddag dus volgend weekend zijn we zeker en gewis in Katmandu

wilden naar Lumbini maarrrr de president is daar dit weekend en alle hotels zijn volgeboekt (zie aanvulling hieronder) behalve de hele dure en ons budget kan die bedragen niet aan, moeten nog eten en komen dan vast op het idee naar Chitwan te gaan, sowieso was het wat ingewikkeld omdat er weinig toeristen naar de geboorteplaats van Zijne Heiligheid gaan ....

Marijke, je hebt het grootste gelijk van de wereld, door een heel toevallige samenloop van omstandigheden zijn we hier terecht gekomen, waren dur op een andere manier bij betrokken en keken daarom waarschijnlijk ook anders tegen zaken aan, of ons hart hier ligt? in elk geval een gedeelte; Diederik, PADDEN komen elk jaar terug naar de plaats, waar ze geboren zijn om nieuw kroost te maken, er worden dan diverse vijver-porno's getoond en daar moeten ze dan het hele jaar van bijkomen, dus geen kikkerbilletjes volgende keer; Simon Peter, zo truttig is het niet: gisteren hebben wel twee van ' onze' kinderen de plaatselijke wedstrijd dansen en zingen gewonnen en die gaan volgende week naar Katmandu om deel te nemen aan de districtwedstrijden en maken een goeie kans voor het nationale kampioenschap, jawel

onze vingers zijn nog gekleurd van het t-shirts verven, prima gegaan, de meeste zijn heel mooi geworden, met dank dus, ook voor de sportbroeken, de rekening komt er aan (ca. 300 euro dus)

en u was bij de picnic, het was een schitterend feest hoewel we met regen begonnen - de moesson is dit jaar vroeg begonnen, zeggen ze, het regent trouwens zeker afgelopen week ook wat anders, veel Amerikaanse en Nederlandse toeristen, sommigen leven nog in het post-post-post hippietijdperk en zijn dus met zo'n kruis-op-de-voeten-broek, op Jezusstampers en met een knotje in het haar op zoek naar het goedkoopste menu, aan anderen zie je de stoere trekkingverhalen en weer anderen in van die geruite shorts en inkleine broekjes - Nepalezen moeten niets van bloot hebben - doen of ze aan de Franse zuidkust wonen - met excuses voor de onderbreking, later ging de zon weer schijnen en werd het dus een prachtdag, nu is het de gewoonte van de Namaste-familie donateurs uitbundig te bedanken dus wilde men een spandoek maken met daarop: Ria en Peter bedankt, met wat duwen en trekken is de tekst geworden: sponsored by Ria and Peter and friends, zie foto, (waarschijnlijk 500 euro, rekening komt er ook aan)

in de vakanties hebben we ook andere goede gewoontes: op vr. is het van 6 tot 7 (hoewel Nepalezen ook hun kwartiertjes kennen, soms zelfs ietsje meer) Funny Friday, dur is een opperspreekstalmeester en die kondigt vlot en vaardig diverse optredens aan, natuurlijk ook zingen en dansen maar dur wonen hier ook fantastische acteurs b.v.

we ' deden' ook garbage collection: het park bij het (levens)grote ziekenhuis opruimen met de oudste kinderen, je wilt hier niet echt ziek worden maar wat wel weer goed bedacht is, is de lijkverbrandingsplaats direct naast/achter de emergency-afdeling

vanochtend waren we dus op de thee bij David, de baas van het Hearingproject, kleine kliniek, enorm veel werk te doen, weinig equipment, weinig medewerking b.v. van dat grote ziekenhuis, weinig medewerkers te krijgen dus dames en heren artsen (evt. ook geretireerd), artsen in opleiding, stagaires, grijpt uw kans, hij heeft ook de beschikking over twee fraaie logeerkamers en een heel gezellig dakterras, sowieso, volunteers, jullie kunnen uit Nederland heel goed spul meenemen, dat hij heel hard nodig heeft om protheses te maken, het wordt alleen in Nederland gemaakt en als hij het via Australie moet laten komen, kost het hem drie keer zoveel, we geven de naam van dat spul en het adres volgende keer door, ook aan Hilde, blijven we toch even zeuren, ben je een oud mens voor, nietwaar, nee, niet over die 25.000 euro, die komt er gewoon, we hebben immers nog twee maanden ;-), Matthijs, Jasper, Stefan, jullie kunnen, nog niet meteen maar zo gauw de bouw van het dorp begint, zit de stichting te springen om mensen zoals jullie, vraag die andere muiters ook eens wat ze durvan vinden, begin alvast met sparen (er zijn ook een hele hoop stichtingen, die in zulke gevallen b.v. de helft van de reis meebetalen) en laat het weten, het leek sommigen misschien een wat vreemde oproep aan Gerda vorige keer maar binnenkort zijn hier metselaars, loodgieters, installateurs enz. heel, heel hard nodig, ook om een aantal kinderen het vak te leren

Nepal, het land van de grimlach (met dank aan Piet Paaltjens), 29 milj. mensen, waarvan ca. 60 % beneden het bestaansniveau leeft en 48 % beneden de 15 jaar is, behalve toerisme heeft het land geen inkomsten, het geld, dat verder binnenkomt, wordt dus door allerlei grote organisaties gegeven en daarvan wordt het grootste gedeelte gebruikt om bijna alle hotels van Lumbini voor een weekend te reserveren oftewel verdwijnt in de zakken van de 600 (!) parlementsleden en regering, daarnaast heeft nog geen regering het langer dan een half jaar volgehouden, en toch blijven de mensen lachen en vriendelijk - Katmandu is dus een hele grote stad zonder stoplichten, er gebeurt bijna geen ongeluk en iemand, die een ander voor rotte vis uitmaakt, een middelvinger opsteekt, is gewoon ondenkbaar - en rotsvast vertrouwen in de toekomst

iets ergs? iets naars? tot nu toe? eten en klimaat (de laatste week) vallen een beetje tegen, meer niet, het mooiste o.i.d.? die kinderen, het is een raar idee dat we die niet meer elke dag tegen zullen komen maar we gaan ervanuit dat alles went, hoe het allemaal verder gaat, laten we u dus volgende week weten

dur is nog een probleem: we hebben dus geld over, zullen we dat besteden aan de nieuwe speeltuin in Katzuk of om programma('s) te ontwikkelen voor zwakke, dyslectische enz. kinderen?? meeste stemmen gelden

Hilde en Carijn, we zijn 08-04 in Katmandu maar het lijkt niet zo goed mogelijk om op die dag elkaar tegen te komen, denken we, mochten er toch mogelijkheden zijn, graag, en anders hebben we na mei minstens twee dagen nodig om bij te praten, Dinie, sterkte volgende week en u allen

heel veel gezonds, goeds, liefs en vrede van de hele wereld toegewenst,

Ria en Peter.

pokhara 4

nr. 4 al weer, zijn vandaag trouwens al weer een maand onderweg en over iets minder dan een maand in Australie, kun je nagaan hoe snel enz. en misschien dat het daarom ook wel al drie maanden lijkt

our apoligezes to Mali, we should have answered you long times ago, Sjors was right, anyway, this time ....

San, je mag absoluut niet op de plek van de monniken gaan zitten en zo dus tis dur niet van gekomen, waren wel een paar lompe Belgen, in dit geval, die het wel deden, sowieso van voor in de kerk naar achteren schreeuwden dat ze het allemaal niet in het fototoestel konden krijgen, maar het klein monnikje dat voor de boterlampjes zorgde, zei dur niks van,

zo. dus uitgenodigd bij Visma om te komen eten, 's ochtends zijn vader ontmoet bij school, hij is de grote landcoordinator, en die was zenuwachtig want die dag zouden de eerste vier (van de 44) landeigenaren officieel hun land overdragen aan de stichting .... zo. dus naar Visma's huis, hij woont bij ons in de straat, d.w.z. naar het bijna klare guesthouse van zijn broer, naast zijn huis, we hadden afgesproken in het restaurant .... bij binnenkomst zagen we de vier landlords zitten, was Sushil dural, kwamen Visma's vader en schoonvader vrij snel,Nyalam, zijn vrouw, en Aisrha, hun bijna twee jaar oude dochter (pittige tante) en oma, toen Man Singh en Rishi en waren we dus op een officieel feestje terecht gekomen, het was goed en we waren ook laat thuis .... natuurlijk hebben we, Hilde en Carijn, on behalf of the Namaste Foundation Nederland gezegd dat het ons een grote eer was en dat we heel trots waren op de mensen, die 90 kinderen elke dag de hele dag laten lachen, Visma zei dat we het goed hadden gedaan .... de drank vloeide rijkelijk, zeker bij de lordships, alu (aardappel) met (hele scherpe) curry en (zoete) ketchup is een snack, zonnenbloemenpittensalade met mais ook, en knapperige kippenstukjes, om 10 u. komen dan de grote borden met een hoop rijst, (te lang) geroerbakte groenten (bloemkool, boontjes, wortel. broccoli en (hele grote) courgettes) in een sausje, dal durbij (in dit geval spinaziesoep, die mag je ook over je rijst gooien) en, natuurlijk, die (verschrikkelijk scherpe) curry (dat is een juiste constatering, mevr. en meneer doctor, we zijn niet zo van de Nepalees), nee Sas, we hadden ons gewone kloffie aan maar dat gaf niks, we kwamen de landeigenaren later weer tegen (zie hieronder) en toen hadden ze ook allemaal nog dezelfde kleren aan, bovendien paste de smoking niet zo goed in de reistas ....

met Bhim op de bike = met Bhim op de motor, naar een prima want private school met een heel bijzondere onderdirecteur: in perfect Engels legde hij uit dat ze heel kalm en rustig bezig waren het zeer gedisciplineerde onderwijssysteem een beetje om te buigen naar het 'very democratic and self-disciplined' West-Europese, we hebben braaf geluisterd .... toen naar een school, die er al uitzag als een vesting, ook geen bloemetje of zo te bekennen en aan de diverse 'kasteelbogen' hingen grote leuzen als watch your clothes, study hard, be polite, enz., hele timide kindertjes en toen we het hoofd ontmoetten werd het ook duidelijk: die man van Olivier Twist, en of de stichting ook maar even met meer geld over de brug wilde komen want een van de leerlingen had wat aan dur been, toen Bhim daarnaar vroeg, bleek dur niks van waar te wezen, de principal had ' gevraagd' of ze een beetje moeilijk wlde lopen en dan ....

tis 45 min. rijden, David, uit Finland, gepensioneerd kno-arts, directeur van het Hearing Project Nepal, dat Namaste OOK finaniert, en Peter zaten achterin .... David zei: ' I think I do,nt want to take the Lamborghini next time.' en toe we dur waren:' Now we can put our eyeballs on the right place again.' , Nepali massage (maar niet die waar Nico de Leeuw en Eric Maandag in dit soort gevallen aan denken) dusmaar stel u voor, u gaat zo'n berg op in de Perigord (Monpazier, Cahors, Rocamadour, daar in de buurt) en slaat een landweggetje in, natuurlijk schijnt de zon volop, dan nog een landweggetje en dan kom je in zo'n slaperig, half uitgestorven plekje aan het eind van een plateau(tje) met daarvoor redelijk uitgebreide lavendelvelden .... dan een beetje vernepalezen: hier en daar een wittig huis met golfdakplaten (vooral roestige), een ploegende boer (met ossen dus en een houten ploeg en zijn vrouw loopt erachter om de mais te zaaien, twee oogsten per jaar, tweede keer rijst) en voor de rest de bergen en in de verte de Hymalaya .... dat is Ghachowk, de plaats voor het nieuwe Childrens Village!!!! .... het dorpscomite zat voor de medische hulppost in gras en schaduw te vergaderen, daar ontmoetten we dus wer drie van de vier (musketiers, zouden we bijna willen schrijven)en we brachten een bezoek aan het schooltje, werden uitgenodigd in het kantoor van de belangrijkste onderwijzer, kregen een colaatje en terwijl iedereen luid begon te boeren, dat hoort zo en/of is heel gewoon, gingen de toespraken, het voorstellen van enz., kortom alle andere gebruikelijke plichtplegingen ook door .... sommigen denken dat we de Afrika-ziekte hebben gekregen: je reist door whatever, ziet die arme kindertjes en vraagt een Apeldoornse school om meubilair, laat dat op jouw kosten verschepen en dan heb je grootse werken verricht, das dus niet het geval - we zouden daar wel willen wonen en daadwerkelijk helpen omdat er meer dan genoeg goed werk is te doen en, nogmaals, het aan alle kanten klopt, het enige wat ons tegenhoudt, zijn twee (vier) hele aardige kinderen, geld en we spreken geen Nepali, wat een plek, wat een, letterlijk, uitdaging

drie keer is scheepsrecht: wie kan/wil de stichting 25.000 euro voorschieten?! het is niet alleen de moeite waard omdat wij dat zeggen .... laatste voorbeeld, de stichting geeft Micro Kredieten uit, staat ' op' de website, d.i. betaalt aan de school schoolgeld en examenfee, aan de kleermaker het geld voor het schooluniform. koopt een buffel voor de ouders, die met de melk de huur kunnen betalen en daarvan ook gezonder kunnen leven, er blijft niets aan welke strijkstok dan ook enz., de oproep aan Gerda is ook niet helemaal van ons, in het Project Proposal staat heel duidelijk op blz. 11 dat ze zitten te springen om ervaren loodgieters enz., dat ze graag in contact komen met aannemers e.d.

we houden er (voorlopig) over op, de examens en toetsweken zijn voorbij en een maand vakantie is dus begonnen met een druk programma, echt waar Sas, met stukjes, wat heet, een hele singing en dancingcompetition, maarrrr, je had hier gistermiddag moeten zijn: we maakten dur een feestje van met slingers, pannenkoeken, pocorn en dansen en zingen, we hebben genoten: 64 kindertjes genieten zichtbaar van een zeer herkenbaar toneelstukje, gebracht door de huismoeders, en Sunil, zo'n rotjong, danst samen met Vishnu een schitterende Nepalese liefdesdans, het spul zit ademloos te kijken, we vinden het nu al jammer dat we dat zullen missen .... vandaag t-shirt-painting, morgen stitching-competition (zelf kleren herstellen, knopen aannaaien e.d.), voorbereidingen voor de picnic en dan ist, wat ons betreft, gepiept, kaartjes kopen naar Lumbini, een hotel reserveren, Outsight vragen of de grens met Tibet al weer/nog steeds open is en, via Chitwan Park, naar Katmandu, inderdaad, het gebruikelijke rondje, natuurlijk kan er veel meer maar je moet of dezelde weg terug of verder via een zg. trail en dus

en bij u gaat het leven ook gewoon door, hebben we begrepen, elk jaar zijn de whirlpools van Thermen Bussloo niets vergeleken bij de kleine vijvertjes in onze tuin, het schijnt er nu dus ook vol kikkerdril te zitten en zo hoort het ook, en dus wensen we iedereen alle gezonds en goeds, liefs en vrede van de hele wereld,

Ria en Peter.

happy Holi

we stonden dur gekleurd op, inderdaad, het feest met de verf en zo, hebben het er net af, nog niet uit (de kleren), hier blijft het kalm en rustig: wat in het gezicht en over de haren, in de stad schijnt het wat ruiger toe te gaan ....

tuurlijk hebben we jullie fotosupport gekregen, Anneke; Carol, tis dur bloedheet maar daarom zit er ook geen glas in de openingen, waar een raam hoort te zitten, tocht het tenminste een beetje door .... Joke, moet jij zeggen met al jullie reisboeken en -dvd's; Debbie, vertel die mannekes van 3TL2 dat ik er aan kom, alles in het Engels, of course; Lesley, een aanvulling van Ria, die zei, toen we dus terug waren van dat tripje door ' de andere wijk van de stad': 'De kinderen in het weeshuis mogen blij zijn dat ze daar wonen'....

Thijs wenste ons veel inspiratie, Paul vraagt, dus Dick, geen heel Bouwstuk, een steentje: in Katmandu nam de gids ons mee naar een thangkha-schilderschool, we kregen o.a. een mandala te zien, ontworpen door de Dalai Lama, met daarop de weg naar de Lotus (zuiverheid, puurheid, enz.., in het midden van de mandala, jazeker), die begint met een hele brede poort, die van de action, de volgende is minder gemakkelijk om door te komen, speech (zeg de goede dingen, zeg dingen goed e.d.) en de laatste is heel nauw, das die van mind (denk zuiver, denk puur e.d.) en daar kunnen jullie het voorlopig mee doen, overigens schilderen die mensen zo'n ding dus uit het hoofd, Rob, we hebben nog een hogere pet van je op dan we al hadden; we weten nog steeds niet zeker of Boeddhisme nou wel of niet een godsdienst is maar het is wel een hele plezierige bedoening met veel gedoe, gelawaai en kleurenen gaat hand in hand met het Hindoeisme

- ma. de generator opgehaald en hij doettut prima

- di. zijn die examens en andere toetsen begonnen, kinderen waren en zijn net zo zenuwachtig

- do. de beddenlakens opgehaald en samen met Rishi, onvoorstelbaar dat we die nog niet hebben voorgesteld, de Nederlandse volunteersters (het zijn kanjers, Carijn) en Kevin (he's from New York), Rebecca (she's from Tasmania(!)) en de huismoeders een plan gemaakt om de maand vakantie na de examens (volgende week do.) ' vol te krijgen' ( met een voetbal - competitie, Idols enz. maar ook met de kamers opruimen en vuilnis in de buurt (precies Johan, het moet opvoedkundig ook verantwoord zijn); we hebben voor 300 euro t-shirts gekocht met sportbroek, direct geleverd door de fabrikant, gaan de kinderen zelf verven en dus heeft iedereen haar/zijn eigen shirt en broek voor voetbal, fietsen, tafeltennis, picknick enz..

- ondertussen werd het bewolkt en Nigeriaans benauwd, mistig en zelfs fris, schijnt bij de tijd van het jaar te horen

- en we hangen ook de toerist uit: afgelopen zo. (die van jullie) zijn we samen metNarayan (Coord. Volunteers) en Bhir (chauffeur) in de jeep gestapt en naar Mahendra Cave gereden (die was koning en verborg zich daar met zijn leger voor een andere, moet klein legertje zijn geweest) en kregen onze eerste tikka (zo'n rode stip op je voorhoofd) van de Ganesja(!)-priester, naar Bat's Cave, ze hingen dur, Superman was even ergens anders en je moest er via een soort geboortegrotje uit (eitje ;-)), een beetje de bergen in naar Balaam, het geboorte - dorp en woonplaats van Narayan, om met Eric J. te spreken: daar kun je dus rustig onder een boom de rest van je leven gaan zitten mediteren, helemaal goed, en toen naar onze eerste Boeddhistische tempel: heel indrukwekkend, precies zoals in ' Seven years in Tibet'o.i.d. en toen nog naar Davis Falls, tijdens de moesson schijnt het water zowat over de weg te spoelen, nu wast een miezerige vertoning

op het programma staat morgenavond een etentje bij Visma thuis en ma. naar Ghatchowk (ongeveer Katzuk), naar het stuk land, waar Children's Village moet komen dus, dur gaat ook een of andere bobo mee, verder moet de general store nog worden opgeruimd, weten we ook wat we wel en niet aan spelletjes en spullen hebben voor picknick en vakantie en gaat Peter di. met Bhim nog een op visite bij Scholarshipkinderen, op de fiets

Pokahara 3 (business)

zoals al eerder geschreven: we houden het graag gescheiden, zo zuiver mogelijk enz., vandaar deze overgang

- het gaat nog steeds om 25.000 euro (nee, zoveel hebben we zelf niet, anders hadden we het al lang overgemaakt) en als u het Project Proposal heeft gelezen, weet u waarom we zo drammen, met excuses voor de uitdrukking, zie verder www.orphanagenepal.org.

- en neemt u contact op met Hilde Bleijswijk, 06-81604976, zij kan u het plan zo doorsturen en nog veel meer dan wij erover vertellen en duidelijk maken

- Namaste Foundation is overigens een van de 22 door de Nepalese regering erkende stichtingen en heeft ook regelmatig contacht metde 21 andere

- laptops, digitale camera's e.d. over? wilt u weer contact opnemen met bovenstaande dame? ze heeft al eens een glasmachine verscheept dus draait voor zo'n vrachtje haar hand niet om, en ook hier geldt weer: tis geen ordinaire bedelactie

Gerda, over die maanden kunnen ze metselaars, installateurs enz. gebruiken EN mensen, die hun het vak willen leren, we weten dat b.v. de stichting Hope (Holland/Peru) in Cuzco voor hun projecten regelmatig gebruik maakt van dit soort mensen, zou je eens kunnen bekijken, opzoeken wat er evt. op dit gebied in de regio te vinden is? met bij voorbaat enz.

zo is het weer meer dan genoeg, Rishi moet wachten tot de volgende keer, de foto's komen duran, ondertussen wensen we u alle gezonds en goeds, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.