Lesley, zo was het echt! Kun je je voorstellen dat de mond open viel?!

hoezo overgang, Alisia? Vandaag bekeken we het thermale park van Roturua (Rottenrua, volgens Peters broer, we wonen tegenover de gelegenheid en krijgen inderdaad af en toe wat zwavellucht mee), waar overigens de halve familie al is geweest, vorige week nam dezelfde broer ons mee naar allerlei toeristische bezienswaardigheden rondom Warburton (Australie dus), waaronder een gedeelte van het regenwoud, de week daarvoor waren we vliegend (van Lhasa naar Brisbane dus), de week daarvoor bezochten we Sakya, ons eerste klooster in Tibet, de week daarvoor kwamen we aan in Katmandu en weer de week daarvoor sleten we onze laatste dagen in Pokhara .... en Paul moet zijn rijbewijs gaan halen: het openbaar vervoer is hier miniem

Els en Nico, plaatsje 1 aan de beachfront in Hahei (Hot Water Beach), zoek het al vast maar op, vouwsleurhuttenkennenze hier niet dus of je beter met een camper of de auto kunt gaan, daarover moeten jullie al vast gaan nadenken, het plekje is in elk geval nog mooier als al jullie woonplaatsen in Frankrijk bij elkaar!!

yep, we doen het niet voor niets kalm an - no, links rijden stelt niets voor, dat je de hele auto aan je linkerhand hebt, das even wennen, zeker met zo'n joekel van een camper, het huishouden is nu ook wat groter: water bijvullen, de waterheater aanzetten maar dan moet de gasfles ook open, gebruikt water aftappen, bed maken en opdekken en, 's morgens, weer afhalen en het beddengoed weer in de kastjes, die moeten wel allemaal op slot als je gaat rijden en ga zo maar door - en het zal sommigen teleurstellen maar het Zuidereiland zit er deze keer niet in: 1. zie Alisia, 2. zo'n camper rijdt niet zo hard, 3. waarom de hele dag in het voertuig zitten? En nog meer verdriet: we zullen ook niet alles van het Noordereiland kunnen zien, om precies dezelfde redenen

na ongelooflijk verwend te zijn en heel veel bijgepraat te hebben in Australie, kwamen wedus aan in die levensgrote stad Auckland, die eigenlijk in zee ligt, liepen Queensstreet diverse keren op en af - Auckland is gebouwd op een hele hoop vulkanen - namen de Tink Link-bus en zagen een niet bijster interessante plaats met haven, haven en nog eens haven; de camper stond niet meteen klaar en we wilden naar Hunua, das een camping vlakbij Ararimu, waar Peters broer en zus eerst hebben gewoond en gewerkt, de camping was gesloten i.v.m. pestcontrolwerkzaamheden, omdat het katten en honden regende, moesten we snel een besluit nemen - en de Nieuw Zeelandse campinggidsen werken niet op 'onze' efficiente manier -en het werd dus Miranda Hot Spots - elk zichzelf respecterend holidaypark, zo heet dat hier, heeft in elk geval een hot pool, een keuken, wasmachines en drogers, cabins (huisjes klinkt zo truttig), perfecte douches enz., dat dan weer wel -daar hebben we ons gewend aan weer een andere manier van wonen en besloten naar beneden te gaan, naar dat Hot Water Beach dus, dan naar Rotorua, langs Lake Taupo (sorry, Leonie en Kim, maar we hebben al zoveel gelopen) en een stukje door de woestijn, omhoog naar Ramarama, das wel vlakbij Ararimu en dan naar Cape Reinga (daar nemen de zielen van overleden Maori's afscheid), en dan terug naar die zeestad en naar huis ....

Nieuw Zeeland is overigens ook precies zoals het overal beschreven staat: het ene moment rijd je op de weg van Honfleur naar Etretat, dan klim je de bergen in langs Morvanweggetjes, plotseling verschijnen de Rockies of Scandinavie, wat je maar wilt, en dan weer zo'n dorpje in uit Flying Doctors, het volk komt soms wat ruw over, zeker met dat beroerde Engels van ze, maar zijn (ook weer) de vriendelijkheid zelf; heerlijk, geweldig, fantastisch om op deze manier drie maanden af te sluiten,

tevredenheid is niet het goede woord, Paul, we zouden sowieso naar Tibet en Nepal, Peter had z'n zus en broer beloofd te komen alstie met pensioen zou gaan, wie neemt er op deze manier afscheid van een baan, waar hij het meer dan 40 jaar (bijna altijd) naar z'n zin heeft gehad? er zijn geen vervelende of nare dingen gebeurd, integendeel, we kwamen alleen maar aardige mensen tegen en elke dag was een (grote) verrassing .... daar zijn geen woorden voor, het was een goed besluit en, voor zover je van zo'n voornemen verwachtingen kunt hebben, is het ze allemaal te boven gegaan, zoals al eerder geschreven: het was goed, heel goed, en nu gaan we eerst bijpraten met de kinderen, foto's selecteren en de was doen

of we volgende week dus in de gelegenheid zullen zijn u kond te doen van het laatste stukje .... ?? In elk geval blijft het blog nog even enz., dat wist u al. Nogmaals dank voor van alles en nog wat, blijft allen braaf ondertussen en met de wens voor alle gezonds en goeds en alle liefs en vrede van de wereld daarbij voegend, kia ora, g'day, tashi delek en namaste!

Ria en Peter.