om in een zin iets van de NZ-mentaliteit aan te geven ....

nogmaals dank voor het meereizen, Ela en Nico, we dachten dat jullie deze kant zouden opkomen .... Alisia, misschien is het de moeite waard om aan een cabintocht te denken ....

zijn weer in Auckland dus om de camper schoon te maken en het eigenlijke huishouden in te pakken, de beheerders van deze camping zijn Nederlanders; in Roturua niet alleen van het natuurgeweld genoten maar ook van onze eerste echte kennismaking met de Maori-cultuur, hoewel echt? het was ook behoorlijk toeristisch, en in Maori-land gebleven want naar boven langs de kust naar Kerikiri (klemtoon op de eerste i), een stadje als zoveel andere, en naar Cape Reinga, waar dus, echt waar, twee oceanen tegen mekaar botsen, het valt mee allemaal, bijzonder ook om hier te lopen en te staan omdat het een van de heiligste plekken voor Maori's is, daarnaast, kijk voor de lol eens op de kaart en zoek die kaap eens op en die weg moet je dus ook weer terug, verder door Maori-land, aan mensen te merken, aan plaatsnamen, aan .... noem maar op en tis dur, naar Opononi, aan weer een strand, aan weer een baai, en verder - over 100 km. doe je trouwens op zijn minst anderhalf uur, dat ligt niet aan het vervoermiddel maar aan de bochten in de weg - in de stromende regen naar Matapoke, langs de grootste kauri-boom van de wereld en die heet niet voor niets Lord of the Forest. Omdat het die huisdieren bleef regenen, vluchtten we min of meer het Kauri-museum in, twee min. lopen van de camping, en dat was een potje interessant en indrukwekkend! Daar leerden we b.v. dat er zo'n 200 jaar geleden Engelsen waren, die een stuk land van NZ aanwezen, in Engeland, en toen in de Hokiangabaai werden uitgeladen, midden in de jungle! Dankzij de Maori's leerden ze zich aanpassen en komen hun afstammelingen tot uitspraken zoals de titel van dit stukje. Eigenlijk de tweede dag heel slecht weer, we hebben al op het strand gelegen b.v. maar het is hier herfst, jawel, en vandaar, vandaag heeft het land trouwens op een schitterende manier gedag gezegd: langs de kust naar Aucland met een stralende zon boven de oceaan! Verder is de grote vakantie hier al twee weken geleden afgelopen en gaan we gewoon mee met de kalme en kleine, grijze flow ;-)

de mensen, die die fotoruimte beschikbaar hebben gesteld, hoeven ook niet op hun neus te kijken: het leek ons een goed idee, nu het blog toch nog even blijft bestaan, een soort album aan te bieden, als we thuis zijn natuurlijk! Het is een heidens karwei die dingen iedere keer op die plek te krijgen en dur zitten vaak meer mensen op verbinding te wachten via die een of twee campingcomputers en een internetcafe is dur ook bijna nooit in de buurt en zodoende

en dawassut

dag

alle gezonds en goeds dus, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.