www.hearingprojectnepal.org, part of the Wind of Change Nepal Project which is a Global Development Group (NGO) project nr. J338. Any donations over 200 Austr. dollars are able to be claimed as a tax deduction, en het spul heet Dreje Otoplastik en het neemt de ruimte in van 6 paar sokken .... hebben we ons ook van die taak gekweten

Visma ging meteen voor de speeltuin en dus laten we het bedrag even staan, met ieders goed vinden, en doen tegen de tijd dat het nodig is, de eerste aanbetaling voor de aanschaf van goeie speeltuinspullen, van Man Singh kregen we een keurig overzicht mee, als we thuis zijn, sturen we elk een een kopie

want dit is de vijfde keer dat we proberen iets te sturen en dus houden we het zo kort mogelijk, de vorige keren viel, ongeveer op de helft, de stroom weer uit, komt niet alleen door gebrekkige en/of te weinig hydrocentrales, veel van de elektriciteit wordt aan China en India verkocht ....

konden dus toch nog naar Lumbini: die meneer vertrok ma.. en wij dus ook en dat was maar goed ook, anders hadden we geen jury kunnen zijn bij de roomcleaningcompetition - samen met Manju (Mondzjoe), niet voor niets de huismoeder van de oudste (21) kinderen (van 13 t/m 17 jr.), in elke kamer kijken naar stof op het bed en de kozijnen, de badkamer grondig controleren, enz. en op een grote lijst punten geven - maar hadden ook de goodbye-party gemist, 's ochtends hadden we Visma uitgenodigd voor een afsluit-werkontbijt - hij had gevraagd om ideeen op papier te zetten en daarover van gedachten te wisselen en aan het begin van de pannenkoeken met honing en zo gevraagd of we prijs stelden op zo'n gebeurtenis, eigenlijk niet, zeiden we, dus wel besloot hij en belde meteen Sushil om te vertellen dat die hard aan het werk moest - en daar stonden we dan en kregen weer katha's (sjaals) en een tikka en een certificate of appreciation en bloemen en van Monica en Aieto, de jongsten, namens de hele familie een stoepa (is een been aan het blok maar hij gaat mee naar Tibet enz. en komt op de schoorsteenmantel te staan), verstandig als we zijn, bleven we niet al te lang hangen maar moesten bij het hotel hetzelfde ritueel nog eens ondergaan .... staf en personeel was helemaal sneu dat we 's avonds niet thuis bleven want ze hadden speciaal eten klaar willen maken, nee, Visma had ons uitgenodigd in een echt Nepalees restaurant voor een afscheidseten samen met Nylam, zijn vrouw, en Sushil en Man Singh, tuurluk kwamen dur nog mensen bij, onderweg pikten we ook nog David op, die is wo. j.l. weer terug gegaan, en leek het weer op die zo.avond .... de avond daarvoor hadden we Rishi uitgenodigd voor het eten, was ook heel goed, en de boeddha, die we van hem kregen, krijgt een plaatsje vooronze huisboeddha .... en hadden we dus nooit het aanbod gekregen om (een) programma('s) te ontwikkelen voor zwakke, dyslectische enz. leerlingen en hetzelfde voor de school in Gatchowk, in het bijzonder voor de ontwikkeling naar een selfsupporting Childrens Village, dan kunt u b.v. denken aan een programma voor praktische volunteers (Matthijs, kom op!) en de opzet van een aantal skillscentres (met excuses voor het Nederlands), hebben we toch nog ons project, om het zo maar even te zeggen

nee, gaan eerst gewoon naar Tibet - morgen komt meneer Dhakal alles met ons doorspreken - enz. maar Peter dacht dattie daarna voor eeuwig tot de geraniums veroordeeld zou zijn, niet dus, en Bert J., hadden een aantal mensen al min of meer beloofd ' langs te komen' met een goed verhaal, nog grager nu dus, overigens, we schreven het: het hielp, die zeven keer om die stupa heen, gefeliciteerd iedereen en sterkte, en de grap dat dat aantal nieuwe leerlingen komt omdat Peter weg is gegaan, heeft ziijn eega al gemaakt ....

Lumbini is een tempelpark om de exacte (!) geboorteplaats van Boeddha heen, alle foto's kloppen, alle 8 al klare tempels en kloosters staan daar dankzij giften, uit het buitenland dus

een nieuwe ervaring is het reizen per lokale bus: iedereen houdt de bus aan en zo duren 140 km., voor je erg in hebt, 8 uur, dan gaan de taxichauffeurs ruzie maken over wie die toeristen mag meenemen, wij kozen Dussy, dat was een goeie keus want we schrokken nogal van de staat, waarin het Lumbini Buddha hotel verkeerde, (en das heel zacht uitgedrukt, je kunt niet altijd vertrouwen op LP-beschrijvingen) en gelukkig wist hij een beter hotel, de andere dag reed hij ons naar al die tempels en dat scheelde ook weer een t-shirt want het was heel heet,

naar Chitwan ging eigenlijk gewoon goed tot we in Narayangar over moesten stappen, het eerste busje reed voor onze neus weg maar dur is altijd iemand, die je helpt in dit land, een vriendelijke meneer wees ons een ander ding en daar stapten we dan maar in, niet wetend dat Sauraha afgesloten was voor alle verkeer na een schietpartij, met zijn 60-en in een busje voor 30 - het jongetje dat uitgebreid op Peters knieen leunde, keek af en toe vol vertrouwen in die grote zonnebril - en dan met een omweg door het bos, zelfs de meest doorgewinterde Nepalees vond het nogal stoffig .... ergens in het stadje werden we gedropt maar een vriendelijke taxichauffeur belde naar Sapana Village Lodge (zie alweer google) en bracht ons daar, jazeker, de olifanten stonden rustig in de stal te eten maar we deden het rustig aan, de volgende ochtend een stukje met de jeep de jungle in en ontbijt bij een van de 2000 meren ....

en daar laten we het voor nu even bij, tuurluk komen dur ook foto's aan en zo maar we zijn al lang blij dat het nu wel is gelukt,

alle gezonds en goeds dus, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.