tis zaterdag hier maar das dan zondag, vandaar ....

met dank aan Mark en Hans, Alisia en Paul, voor de fotosupport en voor al die reacties, je zal zo'n reisgezelschap hebben ....

tis weer heel veel, kunnen dur echt niks aan doen: echt elke dag is anders (waarschijnlijk zal het in tweeen moeten maar dat merkt u vanzelf aan het einde)

hadden (op jullie zo.) een gesprek met Sushil, de Org. Manager, zagen op het bord met 'to-do-its' (hangt op elk kantoor) een lijstje met ' current needs', lang verhaal weer heel kort, we stapten samen met Narayan (Coord. Volunteers) in de jeep en hebben een generator gekocht a 1450 euro, das een rib uit uw lijf maar je zult maar een avond met 64 kinderen in een donker gebouw hebben gezeten, waar geleerd, gegeten enz. moet worden en dan hebben we het nog niet over en waterpomp die niet werkt, b.v., vandaar; ongetwijfeld zullen er mensen zijn, die zeggen: hadden ze dat niet anders kunnen doen? natuurlijk wel maar het leven is o.a. keuzes maken .... een HondaEP5000 3CRC van 4.0 KW, voor de kenners, hij werkt op benzine want dan gaat zo'n machine (eigenlijk istie nie groter dan twee stofzuigers) langer mee; we hebben een kwitantie en kopie van de rekening, ma. wortie geleverd, dit type was niet uit de voorraad beschikbaar en moet dus met zo'n vrachtwagen worden gebracht, die van die levensgevaarlijke inhaalpogingen waagt op die bochtige weg van Katmandu hierheen, maar dan hebben we ook wat

maandag was eigenlijk onze eerste normale dag maar het bleek Womansday te wezen (no comment), di. was er een staking van studenten, hoe en wat hebben we niet kunnen achterhalen, dus bleven de kinderen thuis om bijna de hele dag (!!) te studeren: morgen beginnen de toetsweken (jawel) en eindexamens, over twee weken zijn die afgelopen, gaan de oudste leerlingen twee dagen ' op een trekking' en eind mrt. sluiten we de vakantie af met een grote picknick hier in het park ( 500 euro, door u betaald, (eindelijk doen ze wat voor die kinderen ;-)), waar ook de staf aan zal deelnemen, in totaal zo'n 90 mensen, de kinderen bereiden in de vakantie allerlei acts en andere zaken voor dus dat wordt een schitterende afsluiting van ons verblijf hier, het grootste gedeelte van de voorbereidingen (voornl. eten) komt neer op de schouders van de huismoeders, jazeker, ook die passen in dat systeem; op dat systeem komen we een andere keer terug: het zit toch ietsje anders in elkaar, hebben we gemerkt tijdens Evening Class (zie hieronder)

elke ochtend dus de kinderen naar school brengen, dan onze cursus Nepali (!), nee, verwacht er niet teveel van: Nepalezen praten zo snel en dur is sowieso nauwelijks iets van te maken of aan vast te knopen, even tijd voor lunch en onszelf, kinderen van school halen en Evening Class (van 5 t/m 8, ja, mag ook nog even onder snorren enz. gewreven), ergens wat eten en naar bed, zou dus eigenlijk de normale gang van zaken zijn

bericht tussendoor: yep, twee hele kleine schokjes gevoeld, vannacht tegen 11, 12 u. en vanochtend tegen 5,6, kranten en kinderen zijn hier vol van het vreselijke nieuws

terug naar de zaken: hadden di. opnieuw een gesprek met Man Singh, Sr. Administrator, en kregen inzage in de volkomen transparante boekhouding van de stichting (er blijft niets aan welke strijkstok dan ook hangen) en het plan voor het kinderdorp, hebben kopie van beiden en willen en kunnen over het laatste heel veel over vertellen (vlakbij een dorp, 25 km. verderop, vlakbij een school, waar ook nog wat gedaan kan worden,5 woonunits voor elk 25 kinderen o.l.v. een huismoeder, met een gezamenlijke eetzaal, een sportveld met alles drin en drop en dran, een huis voor ouderen, voor verstandelijk minder begaafdeen evt. invalide kinderen, voor womenempowerment, een grote tuin voor de eigen groenten en kippen enz., enz., enz.,)maar het gaat om wat anders: we schreven eerder dat er nog 13.000 euro nodig was om de laatste grond te kopen (44 dorpsbewoners zijn al voorgegaan) maar met het betalen van tekeningen, de notaris enz., zal dat 25.000 worden,

en we durven het toch om maar al te duidelijke redenen: wie van u (mag ook met meerdere mensen) wil de stichting een renteloos voorschot geven van 25.000 euro??!! nee, dat gaat dan niet meer via ons, daar zijn we veel te klein voor, maar via Hilde Bleijswijk, managing director of Namaste Foundation Nederland, op de website www.namastenepal.nl is o.a haar cv te vinden en die liegt er ook niet om!, voor alle duidelijkheid: dit is en met Visma en met Hilde uitvoerig besproken (pfff)

en toen raakten we meer dan 200 foto's kwijt: we hebben nog een camera bij ons, niks aan de hand, en we komen ook nog terug in Katmandu maar .... dit bericht gaat via de wel betrouwbare volunteerscomputer van het huis dus al die ruimte zullen we wel degelijk gaan benutten

en gisteren stapten we dus met Manjo, een van de huismoeders, opnieuw in de jeep en kochten voor 399 euro 70 nieuwe dekbedhoezen, eigenlijk kostten ze 379,- maar ze moeten nog worden gemaakt, die worden wo. afgeleverd

over foto's gesproken: we zijn dus 7 keer om die stoepa van Katmandu heen gelopen - het moet een oneven aantal zijn - en dan moet je dus al die gebedsmolens met daarop ' Om mani Padme hum' (zoek maar weer op) aan het draaien brengen, je krijgt dur vreselijk smerige vingers van maar het komt nu allemaal goed, met het nieuwe schoolgebouw in Twello, met de toetsweken en examens hier, met de stukadoors bij Sander en Linda, met de reis van Beatrice naar Santiago, het kan niet meer stuk, temeer omdat we ook nog eens kaarsjes hebben opgestoken bij Krisna (zie foto's ;-))

vanochtend, en das voorlopig het laatste voor vandaag, meegeweest met Bum (zeg Biem), de Scholarship Supervisor), op bezoek bij een paar van de 220 (!!) kinderen, en hun ouders, waaraan de stichting dus OOK geld geeft voor boeken, uniform en schoolgeld; er waren mensen, die ons dus gewaarschuwd hadden voor cultuurschok en confrontatie e.d en tot nu toe viel dat reuze mee maar vanmiddag kwamen we behoorlijk ondersteboven terug en voelden ons vooral heel machteloos: hoe mensen en dan helemaal kinderen zo moeten leven .... natuurlijk hebben we het eerder gezien, natuurlijk weten we dat in Afrika enz., natuurlijk .... maar nu ben je er nog meer bij betrokken dan eerst en dat maakt een groot verschil, wilden het alleen maar even kwijt, moeten het eerst voor ons zelf op een rijtje zetten en vertellen er de volgende keer dus over

tot dan alle gezonds en goeds, liefs en vrede van de wereld,

Ria en Peter.