tegen de gewoonte in maar er moet iets van het hart

gisterochtend dus vreselijk vroeg uit bed, snel ontbeten en door Afrika naar het busstation, nou ja, station, vertrekplek, Afrika? zoals we destijds naar school reden: een brede asfaltweg waarover nog niet zoveel verkeer rijdt, wat bussen en vrachtauto's, langs de kant van de weg zijn mensen lopend op weg naar hun werk, tis nog frisjes, een beetje mistig, de geur van verbrand van in oliedrums verbrand afval .... alleen de Lagoon ontbreekt nog (dit voor de insiders) - langzaam omhoog de bergen in, het begint op Zuid-Amerika te lijken: kleine dorpjes met winkeltjes, waarvoor mensen zitten te koffie drinken en alvast de dag aan het doornemen zijn, heel veel kleuren en .. het wordt steeds schoner, dan Zuid-Frankrijk, de streek boven Ventimiglia, compleet met bochten en de rivier ver beneden ons, net als daar wordt ook hier overal reclame gemaakt voor raften etc., steeds meer 'sawa's' verschijnen, compleet met de waterbuffels, de huizen worden steeds meer hutjes, dan rijd je een Chateoux-achtige voorstad in, wordt het meer zichtbaar en ben je dus in Pokhara, geen hoogbouw, geen driftig verkeer, wel nog meer winkeltjes, restaurantjes enz.., Man Singh, Sr. Administrator haalt ons op, brengt ons naar een heel goed onderkomen en al babbelend rijden we naar het childrenshouse, al babbelend gaan we door de poort, al babbelend opent hij de grote voordeur en daar staan alle 64 kinderen enhetpersoneel om ons Namaste te wensen, Man Singh hangt ons de sjalen om en de jongste twee geven ons een kamperfoelieboeketje, die op dit moment over en nergensheel oranje bloeit .... het duurt even voor we weer een beetje bij zijn, Man Singh laat ons het huis zien en legt het systeem uit: een overvolle dagagenda, ongeveer 10 kinderen op een kamer met een captain (waar hebben we dat eerder gehoord?!), overdag naar school en 'thuis' dus huiswerk maken, er zijn huismoeders, die zorgen voor het eten, kortom, het ziet er nog beter uit dan we al van Hilde en Carijn hadden begrepen ....

wat kan een goeie douche veel uitmaken, zeker na 7 uur in de bus te hebben vertoefd, paradox aller paradoxen: onderweg lunchen we in het restaurant van het Riverside ?? Resort, belachelijk chique iets midden in de ' jungle' van Nepal, en zitten aan tafel met een mevrouw die net 6 weken bezig is geweest met eten uitdelen in de straten van Katmandu (vanuit een Zwitserse organisatie) ....

vanochtend samen met Visma ontbeten en een plan opgesteld, voor de twijfelaars: we krijgen van hem het laatste rapport over de stand van zaken en nutuurluk nemen we dat mee terug, meer over dat plan vertellen we zondag net zoals over Durbar Scquare en Swayambunath, zo issut voorlopig wel genoeg, denken we, gaan ervanuit dat niemand ons het inbreken midden in de week kwalijk neemt en wensen iedereen nog meer gezonds en goeds, liefs en vrede,

Ria en Peter.